Je zou niet zeggen dat je ziek bent

Een verzameling verhalen die samen één verhaal vormen, over bijna dertig jaar leven en werken vanuit mijn bed, over de prachtige gemeente Vijfheerenlanden, en over allerlei onderwerpen die mens, geloof, kerk, vrijwilligerswerk en zorg raken. In korte stukjes beschrijf ik mijn leven met onvervulde verlangens en mogelijkheden en mijn kijk op onze samenleving, voor en tijdens de corona crisis. Door alles elke keer weer te benoemen, doorvoelen en los te laten, kan ik elke keer weer bevrijd verder.

Meer informatie
  • Mens, waar ben je?
    ‘Zo kan het echt niet langer meer, we moeten eindelijk eens minder gejaagd gaan leven,’ zeiden veel mensen vijf jaar geleden toen corona uitbrak tegen mij. Ze stapten ineens vaker van de fiets, stonden even stil en stuurden me soms foto’s van velden met koolzaad, maar corona was nog niet voorbij of de meesten keken… Lees meer: Mens, waar ben je?
  • Doorschemeren
    Of je nu voor, achter of opzij uit het raam van het landelijk gelegen huis van mijn opa en oma keek, overal ruimte, licht en leven. Terwijl de schemer op een dag inviel, kroop mijn oma achter het traporgel en zag ik als kind hoe ze mijn opa naar rood omrandde ogen speelde. Hoewel mijn… Lees meer: Doorschemeren
  • Het hele jaar door een beetje kerst
    Wat had Froukje het op eerste kerstdag allemaal weer perfect voor elkaar. Haar oudste dochter had een voorgerecht gemaakt, haar middelste een hoofdgerecht en haar jongste een nagerecht. Ze genoten net als haar schoonzoons en haar vier kleinkinderen, waaronder een paar vegetariërs, alle drie zichtbaar. ‘Volgend jaar kerst weer met z’n allen bij jou zeker,’… Lees meer: Het hele jaar door een beetje kerst

Eerdere berichten