Op Eeuwigheidszondag zullen in een serene dienst de namen van gemeenteleden genoemd worden die ons in het afgelopen kerkelijk jaar zijn ontvallen.
En ook de namen van uw en jouw dierbaren, die je korter of langer geleden hebt verloren, zullen dan ongetwijfeld in je hart klinken. En misschien ook wel de naam van iemand die je na zijn of haar overlijden nooit hardop hebt durven uitspreken, omdat jullie al jaren gescheiden waren.
Ook de naam van mijn tante Tineke zal op de laatste zondag van het kerkelijk jaar in veel harten klinken. De laatste tien jaar van haar leven moest ze nogal eens gestimuleerd worden. Maar als je haar dan even een duwtje gaf, leek het wel alsof ze vleugeltjes kreeg en zette ze zich met alle liefde voor haar naasten en voor de kerk in. Hoe kostbaar dit was, bleek vorig jaar tijdens de dankdienst voor haar leven pas echt.
Door de kracht van Zijn liefde voor altijd verbonden blijven
Wat kan het je soms om bang van te worden overvallen als je rij met te herdenken namen steeds langer wordt en je kringetje kleiner en als je krachten ook nog eens afnemen en je zorgen om je geliefden toe. Ook mijn krachten nemen helaas steeds verder af. Toch probeer ik elke keer opnieuw dichtbij mijn eigen en andermans pijn te blijven en net als Tineke tot het laatst toe zo onbevangen mogelijk te leven. En begripvol te zijn als je mijn gemis er even niet bij kan hebben.
Ik hoop vurig dat we op Eeuwigheidszondag al onze stille tranen aan die ene Naam kunnen toevertrouwen en dat we ons door de kracht van Zijn liefde voor altijd verbonden blijven voelen met wie ons zijn voorgegaan. En bid u en jou van harte vleugeltjes toe om elke keer dwars tegen alle donker in toch weer in beweging te kunnen komen.