Verschenen in Weekbrief Leo Fijen – 25 april
Leven als een kluizenaar in een beperkte ruimte – dat doet Christine van Reeuwijk
Christine van Reeuwijk leeft al 30 jaar in de beperkte ruimte van haar huis. Altijd op bed. Altijd gebonden aan bed en huis. Als iemand weet wat het betekent dat het leven op slot zit, dan is zij het. En toch geeft zij betekenis aan haar bestaan. Door te luisteren en door met andere ogen te kijken. Zo toont zij ons hoe het licht kan worden als het donker is en hoe het leven ondanks alles toch de moeite waard is. Vandaag komt haar boek uit: Je zou niet zeggen dat je ziek bent. Ik dank Christine voor alles wat ze mij en zo veel anderen geeft en feliciteer haar met dit boek.
Ik hoor mensen denken: maar wat heeft dit met het kloosterleven te maken? Alles, meer dan alles. Ik was in de laatste maanden van de kartuizer Marcellin Theeuwes tot twee keer toe bij hem in Zuid-Frankrijk en ik heb daar met eigen ogen gezien hoe een mens in een beperkte ruimte en met veel beperkingen in zijn lichaam tot leven kan komen. Dat deed deze kartuizer vanuit het gebed en in de keuze om de weg van Christus te gaan. Deze Marcellin Theeuwes leefde als een kluizenaar en kwam bij alle beperkingen en haperingen geheel tot leven. Christine van Reeuwijk is geen monnik, al helemaal geen kartuizer en ook geen kluizenaar, maar ze leidt bijna hetzelfde bestaan: op een vierkante meter, met veel beperkingen en zonder uitzicht op andere tijden. En toch leeft zij in vrede met zichzelf en de Schepper. Haar geheim is dat het niet om haar gaat maar steeds om de ander gaat. En in de ander aan het bed ontmoet zij de Ander. Die ontmoeting geeft haar adem om anderen weer leven te geven. Als ik ergens van nabij heb gezien hoe een mens innerlijk vrij en in harmonie met zichzelf en de ander kan zijn, dan is het bij deze vrouw. Als een voorbeeld voor ons allemaal, als een monnik in een seculier bed, als een kluizenaar die ons hoop geeft.
Bekijk ook het interview met mij door Leo Fijen.